احمدسلیمان فارسی
اشغال در سال نهمش داخل می گردد امریکایی ها در این نه سال مساعی زیادی را به خرچ دادند تا بتوانند حرکت جهاد را در افغانستان متوقف سازند اما هدفی را که می خواستند این مساعی نامیمون، آن را به دنبال نداشت.
لشکرکشی های پیهم اشغالگران وحملات گسترده آنها همه وهمه نقش برآب شدند و نتایج سودمندی را در زمینه نداشتند.
دامنه جهاد روزانه گسترش پیدا می کند بلکه این جهش، شمال افغانستان را نیز شامل گردید شهرک های زیادی از لوث اشغالگران پاکیزه می گردند، تایید وپیشتیبانی مردم از مجاهدین بیشتر می شود ماشین جنگی اشغالگران دیگر توان این را ندارد که حرکت جهاد را متوقف و مجاهدین را از پا در آورد.
اشغالگران می دانند که دیگر امکان نابودی جهاد، در افغانستان شبیه خواب های پراگنده ی است که نشاید که بر آن اعتماد کرد.
به حربه دیگری متوسل گردیدند وآن اینکه مجاهدین را به دو دسته البته در مخیله شان تقسیم کردند متشددان و افراد معتدل. وزعم کردند که می شود با افراد اعتدال گرای مجاهدین به کنار آمد وآن ها را در نظام کنونی دست نشانده شان شریک سازند البته مشروط براینکه این افراد به قانون اساسی نظام کنونی گردن نهند واز متشددان، بیزاری شان را اعلان نمایند.
سعی کردند که چنین افراد را بیابند اما نتوانستند در اخیر به رسوایی شان افزودند افرادی را که از سال های قبل در کابل زندگی می کنند وروزگاری را در صف جهاد سپری کرده بودند اسامی شان را به زعم انها از لست سیاه حذف داشتند در حالیکه این ها جز از نظام کنونی اند!!
وسیله دیگری را به کار انداختند مبنی براینکه فضایی از بی اعتمادی را در مجاهدین ایجاد نمایند مثلا هنگام گرفتاری ابرمرد قهرمان ملا برادر در پاکستان و برخی دیگر از مقامات حرکت اسلامی طالبان، بلند گو های اجیر اشغالگران زعم کردند که گویا ملابرادر در حقیقت فصلی از مذاکرات را با نظام کنونی آغاز کرده بود ودر زمینه ملاقات های نیز انجام پذیرفته بود وپاکستان برای سبوتاژ کردن این پروسه دست به چنین اقدام می زند تا باشد نقش این کشور در ساختار سیاسی آینده افغانستان نادیده گرفته نشود بلکه باید درهر مرحله، پاکستان شریک حتمی باشد.
سازمان ملل نیز در زمینه اظهار تاسف خود را اعلان داشت که چرا پاکستان در این مرحله اساس اقدام به این گرفتاری کرد؟
البته باید گفت که این در حقیقت وسیله دیگری از وسایلی اشغالگران است که بتوانند دژ محکم جهاد را متزلزل وافراد را در قبال یکدیگری بی اعتماد بسازند.
ملا برادر مجاهد نستوهی است که از همان آغاز اشغال تا هنگام گرفتاری اش به شهامت وپایداری می جنگید
واین دستگاه های تبلیغات سوء اشغالگران اند که می سرایند و دروغ می بافند تا تصویر زشتی از مجاهدان شجاع ارایه کنند.
این وسیله نیز در نطفه خنثی گردید متانت مجاهدان دلیر وفشردگی صف آنها اجازه به چنین فضایی مکدری نمی دهد ونمی گذارد که چنین تبلیغات سوء اشغالگران، اثرات منفی اش را در صف جهاد بگذارد.
به حربه دیگری متوسل گردیدند که عبارت از مذاکرات است که می خواهند با برخی از متذبذبین آن را دایر نمایند و می خواهند با توسل این وسیله، نظام کنونی را نظام قانونی ومشروع جلوه دهند یعنی هنگامی که برخی از کسانی که سنگ جهاد علیه اشغالگران را به سینه می کوبند آماده می شوند که با مقامات بلند پایه این نظام ببینند و می خواهند که طرح شان را به مزایده بگیرند، در حقیقت این اعترافی به نظام کنونی در کابل است نظامی که دست نشانده اشغالگران صلیبی است ودر این اصلا شک وتردیدی نیست.
دیگر این که با این وسیله می خواهند تزلزلی را در صف جهاد ایجاد کنند یعنی افرادی را جلب وجذب نمایند
ودیگر اینکه بتوانند از این عناصر علیه مجاهدین استفاده کنند و ازاین ها ملیشه های بسازند که علیه مجاهدین بجنگند چون اشغالگران می دانند که در این کشور آگنده از اختلافات ودشمنی های تنظیمی، می شود که با این چنین حربه ها، فضاء را در افغانستان مکدر و ساحه را برمجاهدین تنگ ساخت.
اما اشغالگران درک کرده اند که مجاهدین حقیقی کسانی که برای برپایی نظام اسلامی می جنگند می دانند که مذاکرات با اشغالگران و شرکت در نظام مخلوط حربه از حربه های اشغالگران در مسیر تاریخ استخراب است.
اشغالگران در گذشته ها هنگامی که درک کردند که در کشورهای اسلامی به شکست مواجه اند می بینیم که با توسل با این حربه ها توانستند افراد اجیری را بر ملت های اسلامی از الجزایر گرفته تا پاکستان حاکم بسازند در حالیکه آنانی که علیه اشغالگران جنگیده بودند شعار شان برپایی نظام اسلامی بود نه نظام های مبتنی بر نظریات غربی وشرقی.
لشکرکشی های پیهم اشغالگران وحملات گسترده آنها همه وهمه نقش برآب شدند و نتایج سودمندی را در زمینه نداشتند.
دامنه جهاد روزانه گسترش پیدا می کند بلکه این جهش، شمال افغانستان را نیز شامل گردید شهرک های زیادی از لوث اشغالگران پاکیزه می گردند، تایید وپیشتیبانی مردم از مجاهدین بیشتر می شود ماشین جنگی اشغالگران دیگر توان این را ندارد که حرکت جهاد را متوقف و مجاهدین را از پا در آورد.
اشغالگران می دانند که دیگر امکان نابودی جهاد، در افغانستان شبیه خواب های پراگنده ی است که نشاید که بر آن اعتماد کرد.
به حربه دیگری متوسل گردیدند وآن اینکه مجاهدین را به دو دسته البته در مخیله شان تقسیم کردند متشددان و افراد معتدل. وزعم کردند که می شود با افراد اعتدال گرای مجاهدین به کنار آمد وآن ها را در نظام کنونی دست نشانده شان شریک سازند البته مشروط براینکه این افراد به قانون اساسی نظام کنونی گردن نهند واز متشددان، بیزاری شان را اعلان نمایند.
سعی کردند که چنین افراد را بیابند اما نتوانستند در اخیر به رسوایی شان افزودند افرادی را که از سال های قبل در کابل زندگی می کنند وروزگاری را در صف جهاد سپری کرده بودند اسامی شان را به زعم انها از لست سیاه حذف داشتند در حالیکه این ها جز از نظام کنونی اند!!
وسیله دیگری را به کار انداختند مبنی براینکه فضایی از بی اعتمادی را در مجاهدین ایجاد نمایند مثلا هنگام گرفتاری ابرمرد قهرمان ملا برادر در پاکستان و برخی دیگر از مقامات حرکت اسلامی طالبان، بلند گو های اجیر اشغالگران زعم کردند که گویا ملابرادر در حقیقت فصلی از مذاکرات را با نظام کنونی آغاز کرده بود ودر زمینه ملاقات های نیز انجام پذیرفته بود وپاکستان برای سبوتاژ کردن این پروسه دست به چنین اقدام می زند تا باشد نقش این کشور در ساختار سیاسی آینده افغانستان نادیده گرفته نشود بلکه باید درهر مرحله، پاکستان شریک حتمی باشد.
سازمان ملل نیز در زمینه اظهار تاسف خود را اعلان داشت که چرا پاکستان در این مرحله اساس اقدام به این گرفتاری کرد؟
البته باید گفت که این در حقیقت وسیله دیگری از وسایلی اشغالگران است که بتوانند دژ محکم جهاد را متزلزل وافراد را در قبال یکدیگری بی اعتماد بسازند.
ملا برادر مجاهد نستوهی است که از همان آغاز اشغال تا هنگام گرفتاری اش به شهامت وپایداری می جنگید
واین دستگاه های تبلیغات سوء اشغالگران اند که می سرایند و دروغ می بافند تا تصویر زشتی از مجاهدان شجاع ارایه کنند.
این وسیله نیز در نطفه خنثی گردید متانت مجاهدان دلیر وفشردگی صف آنها اجازه به چنین فضایی مکدری نمی دهد ونمی گذارد که چنین تبلیغات سوء اشغالگران، اثرات منفی اش را در صف جهاد بگذارد.
به حربه دیگری متوسل گردیدند که عبارت از مذاکرات است که می خواهند با برخی از متذبذبین آن را دایر نمایند و می خواهند با توسل این وسیله، نظام کنونی را نظام قانونی ومشروع جلوه دهند یعنی هنگامی که برخی از کسانی که سنگ جهاد علیه اشغالگران را به سینه می کوبند آماده می شوند که با مقامات بلند پایه این نظام ببینند و می خواهند که طرح شان را به مزایده بگیرند، در حقیقت این اعترافی به نظام کنونی در کابل است نظامی که دست نشانده اشغالگران صلیبی است ودر این اصلا شک وتردیدی نیست.
دیگر این که با این وسیله می خواهند تزلزلی را در صف جهاد ایجاد کنند یعنی افرادی را جلب وجذب نمایند
ودیگر اینکه بتوانند از این عناصر علیه مجاهدین استفاده کنند و ازاین ها ملیشه های بسازند که علیه مجاهدین بجنگند چون اشغالگران می دانند که در این کشور آگنده از اختلافات ودشمنی های تنظیمی، می شود که با این چنین حربه ها، فضاء را در افغانستان مکدر و ساحه را برمجاهدین تنگ ساخت.
اما اشغالگران درک کرده اند که مجاهدین حقیقی کسانی که برای برپایی نظام اسلامی می جنگند می دانند که مذاکرات با اشغالگران و شرکت در نظام مخلوط حربه از حربه های اشغالگران در مسیر تاریخ استخراب است.
اشغالگران در گذشته ها هنگامی که درک کردند که در کشورهای اسلامی به شکست مواجه اند می بینیم که با توسل با این حربه ها توانستند افراد اجیری را بر ملت های اسلامی از الجزایر گرفته تا پاکستان حاکم بسازند در حالیکه آنانی که علیه اشغالگران جنگیده بودند شعار شان برپایی نظام اسلامی بود نه نظام های مبتنی بر نظریات غربی وشرقی.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر