احمد سلیمان فارسی
امت اسلامی در مسیر تاریخش با جریانات فکری ویران کننده که سعی بخرچ داده اند که خط اصیل عقیدوی اش را مغشوش سازند، ودژ جهان بینی اش را از هم بپاشند، وکرامتش را جریحه دار نمایند، و هویتش را از بین ببرند، و جسمش را بدرند، مواجه شده است. وقطعا که این نهاد های فکری مسموم کننده در خطر وتضلیل ودر روش های که به آن متوسل می شوند در درجه های متفاوت قرار دارند. اما هدفی را که دنبال می کنند هدف مشترکی است که به خاطر متحقق شدن این مأمول نامیمون سعی می کنند.
اما همزمان با این جنبشهای فکری که از دریچه های گوناگون بر جهان اسلام به وزیدن گرفتند، وباعث آلودگی فضای آن گردیدند، طلایگان اسلام نیز غبار غنودگی را از خویش به دور افگندند وعلیه این خزعبلات شعار اسلامی را بر افراشتند ومبارزه شان را علیه این مفاسد فکری در جامعه اسلامی جولانگاه این شعار مبارک قرار دادند وجهت زدودن نابسامانی های این افکار گندیده شمشیر شان را از نیام بیرون آوردند وبرفرق آنانیکه با این چرندیات جامعه اسلامی را آلوده می سازند وفرزندان این امت را با شعار های پهن،اما میان تهی شان، فریب می دهند به کوبیدن گرفتند.
یکی از این جریان های فکری پراگماتیسم است که از غرب کافر وارد گردیده است.
این نظریه وارداتی، قشری از جامعه را دلباخته خویش گردانید که امروز طبل ترویج آن را در جامعه به نواختن گرفته اند. متاسفانه از این شیفتگان این نظریه کسانی نیز بودند که شعار نظام اسلامی را به می افراختند وسنگ مبارزه را به سینه می کوبیدند وبا غرب وشرق به مبارزه فرامی خواندند. این ها امروز از دموکراسی وهمزیستی مسالمت آمیز وکنار آمدن با احزاب غیر اسلامی در یک نظام مخلوط سخن می گویند.
بنده در این مقاله می خواهم این پدیده فکری غربی را به حلاجی بگیرم تا باشد در میدان مبارزه با عزم متین، گامهای استواری برداریم، وخط قرمزی اسلام را تخطی ننماییم، وهمه راههای سازش با دشمنان اسلام را ببندیم. زیرا اسلام عزیز، با جاهلیت که در مسیر تاریخ، اشکال گوناگونی را می گیرد آشتی ناپذیر است. وآنانیکه با بهانه های مختلف با دشمنان اسلام، سازش می کنند آنها دیگر از اسلام بریده اند، واسلام از آنها بیزار است، زیرا این قرآن وسنت است که باید همه خود را به آن دو عرضه کنیم، نه آن دو را به خویشتن.
پس پراگماتیسم چیست؟
پراگماتیسم اسمی است اشتقاق شده از کلمه یونانی پراگما به معنای عمل. فرهنگ (ویبستر) این اصطلاح را چنان تعریف می کند: "پراگماتیسم یک جریان فلسفی است که (چاربیرس) و (ولیام جیمس) سنگ بنای آن را نهادند واین جریان فلسفی، را رأی براین است که همه مفاهیم به جز از معبر تجربه علمی ثابت پذیر نیستند وبه این فرا می خواند."
(دیوی) پراگماتیسم را چنین تعریف می نماید:" پراگماتیسم فلسفه متضاد فلسفه قدیم است، فلسفه قدیم با تصورات آغاز می یابد وبه اندازه صدق و حقیقت این تصورات، نتایج حاصل می گردد. در حالی که پراگماتیسم واقع را می گذارد تا معنای حقیقت را بیرون کند، وسپس انسان را به آن مکلف میسازد. براساس این جریان فکری، حقیقت اولی وجود ندارد که وجود خویشتن را ثابت نماید."
(ولیام جیمس) که این جریان فکری را انکشاف داد وآن را در کتابش (پراگماتیسم) به پژوهش گرفت، معتقد است که حقیقت امروز، شاید اشتباهی در فردا باشد و آن ثوابتی که قرنها متمادی از بدهیات بودند دیگر حقایق مطلق نیستند بلکه مغالطه های بیش نبوده اند.
پراگماتیسم معتقد است که حقیقت ها نسبی اند وحقیقت مطلقه وجود ندارد پس کسانی که پراگماتیسم را نمونه از عقلانیت می دانند سخت در اشتباه اند چون پراگماتیسم بر این است که حقیقت تغییر پذیر است در حالیکه حقیقت از دیدگاه عقل از ازل وپیدایش ثابت است و به اندازه که عقل به گذشته خیره می شود واز آن استفاده می کند، به همان اندازه پراگماتیسم به آینده نگاه می کند و گذشته ها را همه نادیده می گیرد.
از سوی دیگر سیکولریزم که یک نظریه متعفن کفری است که از لابلای آ ن ارزشمهای کفری در جامعه اسلامی راه یافتند و برخی را شیفته خود گردانید، تا اینکه نظام های مبتنی بر آن در جهان اسلام، برپا گردیدند. نظریه (پراگماتیسم) جز لاینفک (سیکولریزم) است. زیرا آنچه در اسلام ثوابت اند همه را کنار می زند.
امروز ما سخنانی را می شنویم که منافی با اساسات اسلام عزیز اند به گونه مثال وارونه ساختن برخی مفاهیم اسلامی، از قبیل در اسلام ودار کفر، موالات ومعادات، جهاد، حکم مرتد، گرفتن جزیه و غیره یکی از شیوه های است که برخی آن را عنوان می نمایند.
برخی دیگری با سابقه دعوتی شان در حالی که در لجنزار سازش افتاده اند می گویند که وجود شبکه های تلویزیونی که حاوی مطالب هرزه باشند اشکالی ندارد زیرا لا اقل بینندگان را از مشاهده شبکه های تلویزیونی غربی باز میدارد، یا اینکه برخی شبکه ها تلویزیونی را اسلامی میداند زیرا در آن فلانی عالم درسهای هفتگی دارد، در حالی که برنامه دیگر این تلویزیون ها همه وهمه در منافات با اسلام اند وجز فساد، خیری را ترویج نمی دهند بلکه همان برنامه های که برخی را بر این واداشته است که بگویند که این تلویزیون ها اسلامی اند، در حقیقت برنامه های اند که به دقت اختیار می شوند ودر آن موضوعاتی را به خوانش می گیرند یا اینکه خیلی ها دور از واقعیت اند، یا اینکه برخی مفاهیم اسلامی را تحریف می نمایند.
برخی ها می گویند که باکی ندارد که جهت ارتقای اقتصاد کشور به سود متوسل شد زیرا رشد موارد اقتصادی جامعه، در آن نهفته است ویا اینکه در نشریات اسلامی، می شود افکار منافی با اسلام را نیز نشر کرد تا تلاقح فکری به میان آید.
در میدان ادب، ادیب مسلمان به نگارش می پردازد ودر نگارشش به احکام شرعی مقید می باشد واز آن انحراف نمی ورزد وناقد مسلمان هنگامی که قطعه ادبی را به نقد می گیرد به مضمون وشکل هردو خیره می شود در حالی که پراگماتیسم معتقد است که مضمون ومحتوا نباید مورد اعتناء قرار بگیرد، واین شکل است که باید مساحت وسیعی از نقد را احتوا کند.
در این جاست امروز شعری که سرایده می شود حاوی موضوعاتی منافی با اسلام است چون شاعر در طرح آن آزاد است فقط وفقط قالبی که در آن این پارچه گنجانیده شده است، باید موشگافی گردد.
پس با این توضیح مختصر روشن گردید که پراگماتیسم، یک جریان فکری ویران کننده است که نشر آن در جامعه اسلامی باعث از هم گسیختگی آن می گردد چنانچه امروز این همه را می بینیم.
برخی می گویند که در افغانستان همه طیف های فکری می توانند آزادانه فعالیت نمایند چنانچه یکی از رهبران این جریان های مسالمت آمیز اسلامی!!! در یکی از دوره های تربیتی این جریان در سایه نظام فرومایه کابل، جوانان را به این فرا می خواند که در خویشتن تحمل پذیری را رشد دهند تا در جامعه افغانی دیگران را تحمل نماییم.
اسلام دینیست که رب آسمانها وزمین، آن را برای سعادت بشریت برگزید وراهی است روشن که در آن کژی و انحرافی نیست اما جاهلیت راهیست جدا از اسلام، وهیچگاهی اسلام با جاهلیت نمی سازد وامروز آنچه را به نام گفتگوی تمدن ها می شنویم خرافه بیش نیست واین شکست خوردگان اند که در فراز ونشیب راه اسلام خسته شده اند واز این گونه ها خرافات سخن می گویند جالب است که دشمن بر فرق ما می کوبد خانه و کاشانه ما را اشغال می کند و سرمایه های ما را به یغما می برد وبرخی اسلام گرایان قلابی، از گفتگو وآشتی صحبت می کنند!!
اما همزمان با این جنبشهای فکری که از دریچه های گوناگون بر جهان اسلام به وزیدن گرفتند، وباعث آلودگی فضای آن گردیدند، طلایگان اسلام نیز غبار غنودگی را از خویش به دور افگندند وعلیه این خزعبلات شعار اسلامی را بر افراشتند ومبارزه شان را علیه این مفاسد فکری در جامعه اسلامی جولانگاه این شعار مبارک قرار دادند وجهت زدودن نابسامانی های این افکار گندیده شمشیر شان را از نیام بیرون آوردند وبرفرق آنانیکه با این چرندیات جامعه اسلامی را آلوده می سازند وفرزندان این امت را با شعار های پهن،اما میان تهی شان، فریب می دهند به کوبیدن گرفتند.
یکی از این جریان های فکری پراگماتیسم است که از غرب کافر وارد گردیده است.
این نظریه وارداتی، قشری از جامعه را دلباخته خویش گردانید که امروز طبل ترویج آن را در جامعه به نواختن گرفته اند. متاسفانه از این شیفتگان این نظریه کسانی نیز بودند که شعار نظام اسلامی را به می افراختند وسنگ مبارزه را به سینه می کوبیدند وبا غرب وشرق به مبارزه فرامی خواندند. این ها امروز از دموکراسی وهمزیستی مسالمت آمیز وکنار آمدن با احزاب غیر اسلامی در یک نظام مخلوط سخن می گویند.
بنده در این مقاله می خواهم این پدیده فکری غربی را به حلاجی بگیرم تا باشد در میدان مبارزه با عزم متین، گامهای استواری برداریم، وخط قرمزی اسلام را تخطی ننماییم، وهمه راههای سازش با دشمنان اسلام را ببندیم. زیرا اسلام عزیز، با جاهلیت که در مسیر تاریخ، اشکال گوناگونی را می گیرد آشتی ناپذیر است. وآنانیکه با بهانه های مختلف با دشمنان اسلام، سازش می کنند آنها دیگر از اسلام بریده اند، واسلام از آنها بیزار است، زیرا این قرآن وسنت است که باید همه خود را به آن دو عرضه کنیم، نه آن دو را به خویشتن.
پس پراگماتیسم چیست؟
پراگماتیسم اسمی است اشتقاق شده از کلمه یونانی پراگما به معنای عمل. فرهنگ (ویبستر) این اصطلاح را چنان تعریف می کند: "پراگماتیسم یک جریان فلسفی است که (چاربیرس) و (ولیام جیمس) سنگ بنای آن را نهادند واین جریان فلسفی، را رأی براین است که همه مفاهیم به جز از معبر تجربه علمی ثابت پذیر نیستند وبه این فرا می خواند."
(دیوی) پراگماتیسم را چنین تعریف می نماید:" پراگماتیسم فلسفه متضاد فلسفه قدیم است، فلسفه قدیم با تصورات آغاز می یابد وبه اندازه صدق و حقیقت این تصورات، نتایج حاصل می گردد. در حالی که پراگماتیسم واقع را می گذارد تا معنای حقیقت را بیرون کند، وسپس انسان را به آن مکلف میسازد. براساس این جریان فکری، حقیقت اولی وجود ندارد که وجود خویشتن را ثابت نماید."
(ولیام جیمس) که این جریان فکری را انکشاف داد وآن را در کتابش (پراگماتیسم) به پژوهش گرفت، معتقد است که حقیقت امروز، شاید اشتباهی در فردا باشد و آن ثوابتی که قرنها متمادی از بدهیات بودند دیگر حقایق مطلق نیستند بلکه مغالطه های بیش نبوده اند.
پراگماتیسم معتقد است که حقیقت ها نسبی اند وحقیقت مطلقه وجود ندارد پس کسانی که پراگماتیسم را نمونه از عقلانیت می دانند سخت در اشتباه اند چون پراگماتیسم بر این است که حقیقت تغییر پذیر است در حالیکه حقیقت از دیدگاه عقل از ازل وپیدایش ثابت است و به اندازه که عقل به گذشته خیره می شود واز آن استفاده می کند، به همان اندازه پراگماتیسم به آینده نگاه می کند و گذشته ها را همه نادیده می گیرد.
از سوی دیگر سیکولریزم که یک نظریه متعفن کفری است که از لابلای آ ن ارزشمهای کفری در جامعه اسلامی راه یافتند و برخی را شیفته خود گردانید، تا اینکه نظام های مبتنی بر آن در جهان اسلام، برپا گردیدند. نظریه (پراگماتیسم) جز لاینفک (سیکولریزم) است. زیرا آنچه در اسلام ثوابت اند همه را کنار می زند.
امروز ما سخنانی را می شنویم که منافی با اساسات اسلام عزیز اند به گونه مثال وارونه ساختن برخی مفاهیم اسلامی، از قبیل در اسلام ودار کفر، موالات ومعادات، جهاد، حکم مرتد، گرفتن جزیه و غیره یکی از شیوه های است که برخی آن را عنوان می نمایند.
برخی دیگری با سابقه دعوتی شان در حالی که در لجنزار سازش افتاده اند می گویند که وجود شبکه های تلویزیونی که حاوی مطالب هرزه باشند اشکالی ندارد زیرا لا اقل بینندگان را از مشاهده شبکه های تلویزیونی غربی باز میدارد، یا اینکه برخی شبکه ها تلویزیونی را اسلامی میداند زیرا در آن فلانی عالم درسهای هفتگی دارد، در حالی که برنامه دیگر این تلویزیون ها همه وهمه در منافات با اسلام اند وجز فساد، خیری را ترویج نمی دهند بلکه همان برنامه های که برخی را بر این واداشته است که بگویند که این تلویزیون ها اسلامی اند، در حقیقت برنامه های اند که به دقت اختیار می شوند ودر آن موضوعاتی را به خوانش می گیرند یا اینکه خیلی ها دور از واقعیت اند، یا اینکه برخی مفاهیم اسلامی را تحریف می نمایند.
برخی ها می گویند که باکی ندارد که جهت ارتقای اقتصاد کشور به سود متوسل شد زیرا رشد موارد اقتصادی جامعه، در آن نهفته است ویا اینکه در نشریات اسلامی، می شود افکار منافی با اسلام را نیز نشر کرد تا تلاقح فکری به میان آید.
در میدان ادب، ادیب مسلمان به نگارش می پردازد ودر نگارشش به احکام شرعی مقید می باشد واز آن انحراف نمی ورزد وناقد مسلمان هنگامی که قطعه ادبی را به نقد می گیرد به مضمون وشکل هردو خیره می شود در حالی که پراگماتیسم معتقد است که مضمون ومحتوا نباید مورد اعتناء قرار بگیرد، واین شکل است که باید مساحت وسیعی از نقد را احتوا کند.
در این جاست امروز شعری که سرایده می شود حاوی موضوعاتی منافی با اسلام است چون شاعر در طرح آن آزاد است فقط وفقط قالبی که در آن این پارچه گنجانیده شده است، باید موشگافی گردد.
پس با این توضیح مختصر روشن گردید که پراگماتیسم، یک جریان فکری ویران کننده است که نشر آن در جامعه اسلامی باعث از هم گسیختگی آن می گردد چنانچه امروز این همه را می بینیم.
برخی می گویند که در افغانستان همه طیف های فکری می توانند آزادانه فعالیت نمایند چنانچه یکی از رهبران این جریان های مسالمت آمیز اسلامی!!! در یکی از دوره های تربیتی این جریان در سایه نظام فرومایه کابل، جوانان را به این فرا می خواند که در خویشتن تحمل پذیری را رشد دهند تا در جامعه افغانی دیگران را تحمل نماییم.
اسلام دینیست که رب آسمانها وزمین، آن را برای سعادت بشریت برگزید وراهی است روشن که در آن کژی و انحرافی نیست اما جاهلیت راهیست جدا از اسلام، وهیچگاهی اسلام با جاهلیت نمی سازد وامروز آنچه را به نام گفتگوی تمدن ها می شنویم خرافه بیش نیست واین شکست خوردگان اند که در فراز ونشیب راه اسلام خسته شده اند واز این گونه ها خرافات سخن می گویند جالب است که دشمن بر فرق ما می کوبد خانه و کاشانه ما را اشغال می کند و سرمایه های ما را به یغما می برد وبرخی اسلام گرایان قلابی، از گفتگو وآشتی صحبت می کنند!!
